Zabytki Rogoźna:

Stare Miasto - układ przestrzenny pochodzi z okresu lokacji miasta w XIII wieku. Najcenniejszym zabytkiem starej części Rogoźna jest:

• kościół św. Wita - najstarszy kościół w Rogoźnie, związany według księdza Józefa Nowackiego ("Dzieje Archidiecezji Poznańskiej", T.2) z grodem z X wieku i późniejszym rogozińskim grodem kasztelańskim, fundowany według tradycji przez księcia Mieszka I i Dobrawę, na co miałoby wskazywać między innymi, przywiezione przez Dobrawę z Czech, bardzo stare wezwanie. Obecny kościół wzniesiony w stylu późnogotyckim w 1526 roku z fundacji starosty rogozińskiego Andrzeja Dołęgi Kretkowskiego i zapewne także królowej Bony przez Marcina Mora i Klemensa z Ostroroga (niezachowany do dziś napis łaciński wyryty na dwóch cegłach szkarpy opinającej ścianę wschodnią obiektu głosił: 1526 edificatum per Martinum Mora et Clementium a Ostrorog). Z kolei napis zachowany na zewnętrznej ścianie prezbiterium informuje, że położenie kamienia węgielnego pod budowę kościoła nastąpiło dnia 3 lipca 1526 roku o godzinie ósmej (Fundatio prima iniectio lapidis tertia Julii 1526 Hora 8). Budowa trwała przynajmniej kilkanaście lat. W 1668 roku do kościoła dobudowano zakrystię i skarbiec, a w 1862 wzniesiono kruchtę według projektu berlińskiego architekta Fryderyka Augusta Stuelera. Kościół jest murowany z cegły, częściowo otynkowany, trójnawowy, pseudobazylikowy, z wydzielonym węższym prezbiterium. Nawa główna i prezbiterium przykryte są sklepieniem gwiaździstym, nawy boczne - krzyżowo-żebrowym. Obie nawy rozdzielone są ostrołukowymi arkadami. Chór muzyczny barokowy, wsparty na trzech arkadach z pilastrami.
  
  Najważniejsze zabytki znajdujące się wewnątrz świątyni: mosiężna chrzcielnica gotycka z I poł. XV wieku - w kształcie kotła na trzech łapach zwierzęcych, ozdobiona pięcioma postaciami świętych, pieczęciami z XIV wieku i medalionem rusko-bizantyjskim, prawdopodobnie z XII wieku; obraz św. Wita - barokowy z drugiej ćwierci XVIII wieku, w srebrnej koszulce; neogotycki ołtarz główny - z 1897 roku, czteroskrzydłowy; ołtarz późnobarokowy w nawie północnej - z ok. 1700 roku z herbem Radwan; ołtarz późnobarokowy w nawie południowej - z czwartej ćwierci XVIII wieku, stiukowy, o płaskiej dekoracji z obrazami Chrystusa i św. Stanisława; rzeźba Chrystusa Frasobliwego - w kruchcie, póżnogotycka, ludowa, z polichromowanego drewna, z XVI wieku; krucyfiks - na belce tęczowej, z I połowy XVII wieku; kielichy: jeden srebrny, późnorenesansowy z I połowy XVIII wieku i drugi barokowy, częściowo złocony, fundacji Macieja Zielińskiego z 1623 roku; liczne obiekty w stylu neogotyckim z XIX i XX wieku - stalle, konfesjonały, stacje drogi krzyżowej, szafa organowa, tron i ambona.
  
  Kościół wpisano do rejestru zabytków w dniu 12 grudnia 1932 roku. Znajduje się w bezpośredniej bliskości Jeziora Rogozińskiego. Przy świątyni ulokowane są: drewniana dzwonnica z lat 50. z trzema dzwonami (jeden z nich z 1613 roku), kaplica pogrzebowa z II połowy XIX wieku, grota Matki Boskiej z okresu międzywojennego.

• Ratusz - Muzeum Regionalne im. Wojciechy Dutkiewicz - Pl. K. Marcinkowskiego 1. Wzniesiony w formach późnoklasycystycznych w latach 1826-1828, a rozbudowany o dodatkowe skrzydło 1911-1913. Z pierwotnego wyposażenia zachowały się drzwi do kasy miejskiej z 1914 roku oraz kilkanaście krzeseł z dawnej sali sesyjnej z końca XIX wieku. Budynek zlokalizowany jest przy dawnym rynku Nowego Miasta, obecnie noszącym nazwę Plac Karola Marcinkowskiego. Na dachu ratusza znajduje się wieżyczka z zegarem. Budynek jest siedzibą Muzeum Regionalnego im. Wojciechy Dutkiewicz i Rogozińskiego Centrum Kultury. W roku 2007 w bruk przed głównym wejściem do ratusza wkomponowano ułożony z kostki granitowej wizerunek herbu Rogoźna. Od roku 2008 z wieży ratuszowej codziennie o 12 w południe rozlega się Hejnał Rogoźna.
  
• Budynek dawnej szkoły dla Nowego Miasta - pl. K. Marcinkowskiego 2. Malowniczy, dobrze zachowany, parterowy budynek kalenicowy pochodzący z XIX wieku.
  
• Dawny sąd - pl. K. Marcinkowskiego 9. Historyczny, dwukondygnacyjny budynek z czterema kolumnami wzniesiony w I połowie XIX. Na fasadzie tablica informująca, że w 1846 roku "Tu złożył swój testament Karol Marcinkowski".
  
• kościół św. Ducha - dawny zbór ewangelicki, znajduje się przy placu Jana Pawła II. Budowę rozpoczęto w roku 1808, nieukończoną świątynię konsekrowano w roku 1817, wznoszenie fasady zakończono ostatecznie w roku 1839. W 1945 zbór ewangelicki został przekazany katolikom, parafię utworzono w roku 1965.
  
  Budynek zwrócony jest frontem na zachód, wzniesiony w stylu późnoklasycystycznym z neoromańską fasadą, na planie prostokąta, z prostokątnym aneksem od strony zachodniej, przykryty dwuspadowym dachem obłożonym blachą. Elewacje boczne rozczłonkowane pilastrami, okna zamknięte półkoliście. Fasada zamknięta w dwa potężne filary, zwieńczone namiotkowymi daszkami. Na osi fasady trójarkadowe wejście główne, a nad nim wysokie okna ujęte w potrójną arkadę - i jeszcze wyżej okrągłe okno. W zwieńczeniu czworoboczna sygnaturka (wieżyczka) z zegarem, przykryta daszkiem z kulą i krzyżem. Wnętrze jednoprzestrzenne. Sklepienie to pozorna drewniana kolebka. Drewniane empory (balkony) boczne oraz chór muzyczny wsparte na żłobkowanych kolumnach. W oknach XIX-wieczne witraże przedstawiające Chrystusa oraz świętych Piotra i Pawła. Strop ozdobiony pasami z rozet. Szafa organoza z I połowy XIX wieku. Balustrady empor pełne, zdobione rozetami i płycinami. Wyposażenie wnętrza współczesne.
  
  Na placu przed kościołem pomnik - popiersie Jana Pawła II z 2006 roku. Obok świątyni drewniana dzwonnica przykryta czterospadowym dachem, zwieńczona masztem z kulą i chorągiewką, na której data - 1796. Dwa dzwony z XIX wieku. Na południowy zachód od kościoła, na narożniku pl. K. Marcinkowskiego, znajduje się budynek byłej pastorówki z II połowy XIX wieku o układzie antytetycznym (symetrycznym), z mansardowym dachem.
  

• Liceum Ogólnokształcące im. Przemysława II - piętrowy, nieotynkowany budynek dawnego gimnazjum, wzniesiony 1869 roku, wewnątrz Szkolna Izba Tradycji, w której zgromadzono starodruki sięgające czasów pruskich, liczne dokumenty i fotografie, znajduje się tu także Biblioteka im. Marii i Józefa Sobolewskich zawierająca bezcenne wydawnictwa z końca XIX wieku i okresu II Rzeczypospolitej.
  
• dawny sąd grodzki - budynek z roku 1905 wzniesiony w stylu neogotyckim, obecnie mieści Zespół szkół Agrobiznesu im. Dezyderego Chłapowskiego.
  
• gmach dawnego Seminarium Nauczycielskiego - obecnie Zespół Szkół im. Hipolita Cegielskiego, gmach oddany do użytku w roku 1905 mieści w sobie 115 izb i jest do dziś największym budynkiem w Rogoźnie.
  
  
  
• poczta - reprezentacyjny piętrowy budynek z lat 1894-97.
  
• budynek starego szpitala miejskiego - z końca XIX wieku
  
• budynek szkoły podstawowej - w 1996 obchodziła ona 100-lecie swego istnienia, obecnie mieści Gimnazjum nr 1
  
• cmentarz katolicki
  
• nieczynny cmentarz ewangelicki - położony w południowej części miasta, nad Jeziorem Rogozińskim, służył mieszkańcom Rogoźna wyznania ewangelickiego. Do dziś na cmentarzu zachowało się wiele nagrobków i kute balustrady otaczające kwatery nagrobne. W północnej części nekropolii zbiorowa mogiła żołnierzy niemieckich poległych w  I i II wojnie światowej. Brama cmentarna zawiera napis w języku polskim i niemieckim. Podobnie dwujęzyczny napis ma płyta odsłoniętego w 2003 roku pomnika, jej treść brzmi:
  "ZIEMIA, NA KTÓREJ STOISZ, TO MIEJSCE STAREGO CMENTARZA EWANGELICKIEGO. TUTAJ SPOCZYWAJĄ CI, DLA KTÓRYCH CHRYSTUS JEST NADZIEJĄ ZMARTWYCHWSTANIA" / "DER BODEN AUF DEN DU STEHST IST DER ORT EINES ALTEN EVANGELISCHEN FRIEDHOFES. HIER RUHEN DIE, FUR DIE CHRISTUS DIE HOFFNUNG DER AUFERSTEHUNG VON DEN TOTEN IST"
  

 W czasach nowożytnych został założony cmentarz żydowski, stąd miejsce nazywa się Żydowską Górą.
Cmentarz żydowski - stary cmentarz żydowski został założony pod koniec XVI wieku. Podczas II wojny światowej zdewastowany przez Niemców. Płyty nagrobne zostały wykorzystane do wybrukowania ulic wokół Nowego Rynku. Po wojnie pokryto te ulice asfaltem – bez wcześniejszego usunięcia macew. Na powierzchni 1,5 hektara nie zachował się żaden nagrobek. Zachowały się jedynie ruiny dawnego domu przedpogrzebowego z początku XX wieku. Nowy cmentarz żydowski został założony w XIX wieku. Podczas II wojny światowej również zdewastowany, a po wojnie zlikwidowany. Kilka zachowanych rozbitych macew znajduje się w Muzeum Regionalnym. Po rogozińskiej synagodze nie pozostało ani śladu.