Gmina Rogoźno jest niezwykle atrakcyjna pod względem przyrodniczym. 26% jej powierzchni zajmują lasy, w przewadze są bory sosnowe, ale znaczny jest też udział drzew liściastych. Największy kompleks leśny stanowi obszar porośnięty borami sosnowymi, rozciągający się po obydwu brzegach Małej Wełny. Drugim dużym obszarem leśnym o podobnym charakterze jest skraj Puszczy Noteckiej, zajmujący południowo-zachodnią część naszej gminy. Mniejsze kompleksy borów znajdują się w okolicach Tarnowa. Na południe od wsi Nienawiszcz, Boguniewo i Słomowo rozciąga się Buczyna - duży kompleks lasów bukowych, sięgających poza granice gminy, stanowiący największe skupienie czystych lasów bukowych w Wielkopolsce. Buk osiąga tu wschodnią granicę zasięgu na Niżu Polskim. Na nisko położonych terenach wokół Rogoźna znajdują się cztery kompleksy lasów liściastych. Na północ od miasta rozciąga się tzw. Olszyna, obejmująca głownie olsy (podmokłe lasy olchowe). Na południowym zachodzie od Rogoźna znajduje się Moksz zdominowany przez grądy, czyli lasy dębowo-grabowe. Na wschodzie, pomiędzy Siernikami i Marlewem występują lasy o podobnym charakterze. Z kolei między Marlewem i Pruścami, a rzeką Wełną znajduje się las Pasieka, stanowiący mozaikę grądów, olsów i borów mieszanych.

Wielka różnorodność lasów sprzyja bytowaniu na terenie naszej gminy wielu gatunków zwierząt. Wśród kopytnych wymienić można jelenia, daniela i sarnę. Ponadto występują dziki, lisy, bobry, wydry, borsuki, kuny domowe i leśne oraz jenoty. W lasach Buczyny zauważono ślady przechodzącej watahy wilków. Nad Jeziorem Budziszewskim spotkać można orła bielika i rybołowa. W okresie przelotów stwierdzono bytowanie wielu rzadkich ptaków, m.in. łabędzia krzykliwego i czarnodziobego, rybitwy wielkodziobej i sokoła wędrownego.

Sieć rzeczna na terenie gminy ma łączną długość 59 km, w tym na długości 10 km przepływa przez jeziora. Największą rzeką jest Wełna, przepływająca przez gminę na obszarze 29 km, zmieniając się stopniowo z rzeki nizinnej w rzekę o charakterze górskim. Inne rzeki: Mała Wełna, Flinta, Struga Sokołowska, Rudka (lub Ciemnica).

Jeziora zajmują powierchnię około 525 ha. Największym z nich jest Jezioro Budziszewskie (177,14 ha) - typowo rynnowe jezioro o maksymalnej głębokości 14 m, długości 4.600 m  i maksymalnej szerokości 520 m. Długość linii brzegowej wynosi 9.700 m, brzegi porośnięte są wąskim pasem trzcin. Poza Jeziorem Budziszewskim w gminie znajduje się również siedem innych: Rogozińskie (148,20 ha), Prusieckie (lub też Starskie, 72,65 ha), Nienawiskie Duże (29,65 ha), Czarne (24,76 ha),  Małe (lub Wydarte, 16,45 ha), Boguniewskie (9,65 ha) i Nienawiskie Małe (6,21 ha).

Rezerwaty przyrody:

• "Buczyna" - rezerwat utworzony w 1958 roku, położony w kompleksie lasów bukowych 1,5 km na południe od Nienawiszcza. Na powierzchni 15,75 ha chroni on fragment lasu bukowego naturalnego pochodzenia, na granicy zasięgu tego gatunku drzewa. Buk jest tu gatunkiem dominującym, a towarzyszy mu dąb szypułkowy i grab. Niewielką część rezerwatu zajmuje obniżenie terenu porośnięte olchą. W runie występują gatunki charakterystyczne dla buczyny: marzanka wonna, czartawa pospolita i perłówka jednokwiatowa. Osobliwość florystyczną stanowi występujący na granicy zabagnienia storczyk - buławik czerwony. Wstęp do rezerwatu dozwolony jest tylko po istniejących drogach leśnych.
• "Promenada" - rezertwat utworzony w 1987 roku, położony na prawym brzegu rzeki Wełny we wsi Wełna. Na pow. 4,41 ha rośnie tu stary las dębowo-grabowy z licznymi okazałymi dębami i klonami polnymi (paklonami). W warstwie podszytu stwierdzono występowanie rzadkiej na niżu kłokoczki południowej. Szczególny urok temu rezerwatowi nadaje kwitnąca łanowo wczesną wiosną kokorycz pusta, której towarzyszą: ziarnopłon wiosenny, żółć żółta, miodunka ćma i kokoryczka wielkokwiatowa. Do rezerwatu dojść można ścieżką wiodącą od pałacu, a dalej przez cały rezerwat, stanowiącą dogodną trasę do zwiedzania tego pięknego miejsca.
• "Wełna" - rezerwat utworzony w 1959 roku obejmuje odcinek rzeki Wełny o długości 3,5 km, położony pomiędzy mostem w miejscowości Wełna, a mostem w Jaraczu Młynie. Rzeka tworzy tu kilka malowniczych zakrętów. Lewy brzeg jest stromy i porośnięty lasem mieszanym, a prawy, przeważnie płaski, zajmują łąki. Dno rzeki jest żwirowate lub kamieniste. Kamienie tworzą miejscami progi spiętrzające wodę i nadają charakter górskiego potoku. W rezerwacie występuje wielu przedstawicieli flory i fauny reofilnej, czyli przystosowanej do życia w wodach o bystrym nurcie, jaki występuje w górskich potokach. Wśród roślin charakterystyczne są krasnorosty: Hildebrandia rivularis i Thorea ramosissima. Drugi z wymienionych został tu wykryty po raz pierwszy w Polsce. Glony te porastają kamienie i skorupy małżów powodując ich czerwonawe zabarwienie. Spośród małżów w rezerwacie możemy zauważyć skójkę gruboskorupową, malarską i zaostrzoną, a wśród ślimaków m.in. rozdepkę rzeczną i przytulika strumieniowego. Bogaty jest świat owadów, występuje wiele rzadkich w Wielkopolsce gatunków, jak chociażby sieciarka strumycznik i ważka trzepla. Nie mniej okazała jest fauna jętek i chruścików. Spośród ryb występują m.in. brzana, kleń i jelec. Spośród ptaków m.in. zimorodek i pliszka górska, poza sezonem lęgowym obserwowano pluszcza. Ssakiem, który w ostatnich latach wyraźnie zaznaczył swą obecność, jest bóbr. Nie zakłada on tutaj żeremi, lecz kopie nory w stromych brzegach.

Pomniki przyrody - na terenie gminy znajduje się 107 drzew chronionych jako pomniki przyrody, w tym 80 dębów szypułkowych (obwód niektórych przekracza 650 cm), 9 lip drobnolistnych, 4 buki zwyczajne, po 3 jesiony pospolite i jesiony wyniosłe, 2 jałowce oraz po jednym okazie wiązu szypułkowego, orzecha czarnego, lipy wielkolistnej, grabu zwyczajnego, sosny pospolitej i bluszczu pospolitego. Największe skupiska pomników przyrody znajdują się w okolicach Siernik oraz Wełny. Status pomnika przyrody posiada również od roku 1969 głaz narzutowy znajdujący się w parku w Słomowie mający 500 cm obwodu i 90 cm wysokości.

Ponadto w gminie znajduje się 14  parków wpisanych do rejestru zabytków i objętych ochroną konserwatorską, poniżej wymienione niektóre z nich:
- park dworski w Boguniewie,
- park krajobrazowy z pocz. XIX wieku w Budziszewku,
- park dworski z końca XIX wieku w Gościejewie,
- park dworski z XIX wieku w Marlewie,
- park krajobrazowy z końca XVIII wieku w Siernikach,
- park krajobrazowy z I połowy XIX wieku w Słomowie,
- park dworski z końca XVIII wieku w Studzieńcu,
- park pałacowy z II połowy XVIII wieku w Wełnie - wschodnia część parku to obecnie rezerwat przyrody "Promenada".