Zabytki Prusiec:

• kościół św. Stanisława - pierwszy kościół w Pruścach powstał zapewne w XIV wieku, choć nie zachowały się na ten temat żadne wzmianki źródłowe. Obecny kościół powstał na miejscu wcześniejszych drewnianych, które ulegały w kolejnych latach zniszczeniom (pierwszy z roku 1421 p.w. Śś. Trójcy, Marii Magdaleny, Macieja i Kazimierza, spłonął w 1680 roku, drugi z końca XVII w. spłonął w roku 1808 i wówczas parafię wcielono do Lechlina). Pomiędzy rokiem 1869 i 1871 staraniem Szułdrzyńskich wybudowano nową, murowaną, trójnawową świątynię, z wydzielonym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium z aneksami. Od zachodu do bryły przylega trójkondygnacyjna wieża mieszcząca w przyziemiu kruchtę. 
  
  
  
  Nawa i prezbiterium tworzą jedną przestrzeń halową. Nawy boczne oddzielone są od nawy głównej arkadami wspartymi na filarach. Na sklepieniu konchowym prezbiterium malowidła przedstawiające Apostołów Piotra i Pawła oraz sceny z życia i śmierć św. Stanisława. Polichronia sklepienia wykonana została w 1981 roku przez T. Szukałę. Witraże w oknach również zawierają sceny z życia Stanisława ze Szczepanowa.
  
  Ołtarz główny kościoła pochodzi z XVIII wieku, wewnątrz XIX-wieczny obraz św. Stanisława. W kościele przechowywane są relikwie patrona świątyni przekazane w 1982 przez kard. Franciszka Macharskiego na mocy wcześniejszych postanowień kard. Karola Wojtyły. Umieszczono je w feretronie przypominającym złotą kopułę Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu i zwieńczonym figurką św. Stanisława. Kościół prusiecki jest sanktuarium tego świętego.
  W latach 80-tych XX w. przeprowadzono remont generalny świątyni.
• kaplica grobowa Szułdrzyńskich - wzniesiona na pocz. XX w. jako miejsce wiecznego spoczynku właścicieli "dominium siernickiego" (Siernik, Marlewa, Biniewa i Prusiec) - rodu Szułdrzyńskich. Parterowy budynek z czerwonej cegły, kryty dachem naczółkowym, z elewacją frontową utworzoną przez arkadowy portal. Kute metalowe drzwi ozdobione są listwami, rozetami. Ponad drzwiami marmurowa tablica z napisem „Grobowiec Szułdrzyńskich” a ponad nią tympanon. Wnętrze grobowca rozczłonkowane profilowanymi gzymsami i  płycinami. Na podłodze kamienna płyta  przykrywająca kryptę.
  
• plebania - usytuowana na południe od kościoła, wzniesiona w 1904 roku przez budowniczego M. Połomskiego ze Żnina w stylu neoklasycystycznym jako budynek murowany, parterowy, z poddaszem częściowo mieszkalnym i dachem naczółkowym krytym dachówką karpiówką.